Ένα σύνηθες
φαινόμενο της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας είναι η τάση των νέων να
χρησιμοποιούν μία ιδιαίτερη γλώσσα, προκειμένου να επικοινωνούν μεταξύ τους και
να ξεχωρίσουν από την υπόλοιπη κοινωνία. Μία γλώσσα, η οποία όμως δεν έχει την
αποδοχή από τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας και ιδιαίτερα από τις μεγαλύτερες
ηλικίες.
Λέγοντας ‘γλώσσα
των νέων’ εννοούμε τον ιδιαίτερο γλωσσικό κώδικα που χρησιμοποιούν οι νέοι στη
μεταξύ τους επικοινωνία. Πρόκειται για μια ιδιόλεκτο, μία ξεχωριστή γλώσσα που
χρησιμοποιεί μια ομάδα ατόμων και η οποία έχει μικρές διαφορές από την
κοινή νεοελληνική, την καθιερωμένη
δηλαδή γλώσσα.
Στη γλώσσα των
νέων αυτό που κυριαρχεί είναι η διάθεσή τους να διαφοροποιηθούν από τις
υπόλοιπες ηλικιακές ομάδες και να δείξουν ότι έχουν τα δικά τους ενδιαφέροντα
και τις δικές τους αξίες.
Πειραματίζονται,
λοιπόν, με το λόγο και προσπαθούν να υιοθετήσουν στοιχεία, όπως ιδιαίτερες
εκφράσεις ή νεολογισμούς, ξένες λέξεις κυρίως από την αγγλική γλώσσα. Επίσης
συχνά παραβιάζουν κανόνες της γραμματικής παραλείποντας τους τόνους ή
αλλάζοντας τις καταλήξεις, ενώ χρησιμοποιούν έντονα υβριστικό λεξιλόγιο.
Ωστόσο, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η νεανική γλώσσα δεν είναι ενιαία αλλά
παρουσιάζει πολλές διαφοροποιήσεις ανάλογα με το φύλο, την κοινωνική προέλευση,
τον τόπο διαβίωσης, τη μόρφωση, ακόμη και τις μουσικές τους προτιμήσεις.
Η χρήση από τους
νέους ενός ιδιαίτερου γλωσσικού κώδικα ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους να
διαμορφώσουν μια συγκεκριμένη κοινωνική ταυτότητα. Προσπαθούν να
διαφοροποιηθούν από το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο και μέσα από το λόγο τους να
προβάλλουν τις διαφορετικές τους ιδέες και επιδιώξεις. Ταυτόχρονα η γλώσσα
λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος που ενώνει τα μέλη της ομάδας των νέων μεταξύ
τους. Η ανάγκη για συμμόρφωση στα γλωσσικά πρότυπα της ομάδας είναι ισχυρή και
για το λόγο αυτό οι νέοι πρέπει να τα ακολουθούν προκειμένου να μην
απομονώνονται από τους συνομηλίκους τους.
Παράλληλα οι νέοι
χρησιμοποιούν τη γλώσσα ως μέσο αμφισβήτησης και αντίδρασης απέναντι στις
κατεστημένες αξίες. Με τις αποκλίσεις από την κοινή γλώσσα δηλώνουν την άρνησή
τους να αποδεχθούν τους κώδικες συμπεριφοράς που ισχύουν και συγχρόνως
εκφράζουν έντονη κοινωνική κριτική.
Τέλος, η ιδιαίτερη
γλώσσα που χρησιμοποιούν οι νέοι εκφράζει την ανάγκη τους για αναζήτηση νέων
και πρωτότυπων εκφραστικών μέσων, γεγονός που σχετίζεται με τη ροπή των νέων
προς τις καινοτομίες και τις αλλαγές, καθώς πρώτοι αυτοί σπεύδουν να
υιοθετήσουν νέα γλωσσικά πρότυπα.
Η στάση βέβαια της
ευρύτερης κοινωνίας απέναντι στη γλώσσα των νέων είναι αρνητική, κάνοντας λόγο
για αλλοίωση και υποβάθμιση της γλώσσας από τη νεολαία. Δεν αναγνωρίζουν, όπως
φαίνεται, την ανάγκη των νέων να δημιουργήσουν δικούς τους τρόπους έκφρασης και
παραβλέπουν ότι οι γλωσσικές προτιμήσεις των νέων είναι ένα πρόσκαιρο φαινόμενο
και ότι η γλώσσα δεν είναι ομοιόμορφη αλλά διαφορετικές μορφές της που
ικανοποιούν τις ποικίλες ανάγκες των ανθρώπων.
Το παραπάνω άρθρο επιμελήθηκαν οι μαθητές της Γ' Γυμνασίου: Αλεξάνδρα Δαραμούσκα και Βασίλης Τσιλιμπάρης
Μπράβο!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή